Ülke insanımızın altına olan düşkünlüğü herkesin malumu. Hediyeleşme kültürümüzün vaz geçilmez tercihi yıllardır altın türevi ürünler olmakta ve uzun vadede böyle olmaya da devam edecek gibi duruyor.
Doğum ile başlayan altın hediye etme davranışlarımız, sünnet, nişan, evlilik, başarı ödüllendirme vs. bir çok şekilde hayat boyu devam etmekte. Aslında bütün bunların altında yatan sebep yatırım yapma ve biriktirme davranışlarından kaynaklanmaktadır.
Akdeniz coğrafyası insanlarının gelecek endişeli toplumlar olması dolayısıyla kazançlarından bir kısmını tasarruf etmesi alışkanlık haline gelmiş ve bu tasarrufların en çok tercih edilen değerlenme şekli altın ürünler ile olmuştur. Sanırım enflasyonist bir ülke olmamızın bunda en önemli bir etkisi var.
Açıkça belirtmek gerekir ise 14 ve 18 ayar ürünler takı amaçlı üretilmiş olup yatırım olarak alınması uygun olmaz. Zaman içinde bu ürünlerde altın değerini koruyabilmekte, ancak başlangıçta verilen işçilik bedellerinden dolayı diğer yatırım ürünlerine oranla yatırım getirisi düşük olmaktadır.
Yatırımlık altın denildiğinde akla 24 (995/1000) ayar ürünler gelmelidir. 24 ayardan aşağı düşen her ayar derecesinde ürünün yatırım değeri düşmekte, takı değeri ve işçilik miktarı artmaktadır.
Darphane üretimi ziynet ve sikke grubu ürünler bile 24 ayar ürünlere oranla işçilik içerdiklerinden ikinci sırada tercih edilmektedirler.
Yastık altında beş bin ton altın olduğu tahmin edilen ülkemizde, bu yatırımların doğru planlanması hem kişisel bütçelerin, hem de ülke bütçesinin daha doğru kullanılması anlamını taşıyacaktır.
